Hoe zilver en goud binnenkort van invloed kunnen zijn op producten voor huisdierverzorging

Wat zou u doen als uw hond vandaag zilver of goud zou inslikken?

Paniek, toch? Geen enkele puppyouder wil immers het angstaanjagende proces ondergaan van het verwijderen van ingeslikt metaal uit hun arme pups.

Maar wat als u te horen kreeg dat zilver en goud voor honden uw uitgaven aan antibiotica en antischimmelmiddelen aanzienlijk kunnen verlagen?

Nu hebben we uw aandacht.

Er zijn nog steeds medische debatten gaande over onderwerpen rondom deze drie woorden: goud - zilver - honden. De ene kant propageert het idee dat goud en zilver daadwerkelijke remedies zijn tegen verschillende soorten bacteriële, virale en schimmelinfecties bij honden. De andere kant is er fel tegen en maakt zich zorgen dat iemand goud en zilver als veilig kan beschouwen voor honden – of hun baasjes.

Laten we proberen de kern van deze zaak te achterhalen.

In hun meest basale vorm zijn goud en zilver inert en niet-giftig. Sterker nog, ze zijn zelfs eetbaar. Extreem dunne goud- en zilverfolies (ook wel vark of varak genoemd) worden al lange tijd gebruikt om sommige Zuid-Aziatische zoetigheden, snoepgoed, gedroogd fruit en kruiden te coaten om ze een uniek en decadent uiterlijk te geven.

Leuk weetje: het menselijk lichaam bevat van nature sporen van goud. Maar wees niet te enthousiast: het gemiddelde menselijke lichaam bevat slechts 0,2 mg goud. Hoe is dit mogelijk? Zuiver goud is volkomen inert. Dit betekent dat het niet chemisch reageert met andere stoffen vanwege de stabiele en uitgebalanceerde configuratie van zijn elektronen.

Interessant is dat beide edelmetalen – zilver en goud – ook bioactieve vormen hebben, waarbij individuele ionen (of geladen atomen) kunnen interageren met cellen en eiwitten. Bioactieve vormen van zilver worden bijvoorbeeld gebruikt in medische toepassingen, voornamelijk vanwege hun antimicrobiële en wondhelende eigenschappen.

Leuk weetje: Zilver wordt vaak in minerale vorm gevonden.

De geschiedenis van zilver

Zilver is een eeuwenoud antimicrobieel middel dat al millennia lang wordt gebruikt om infecties te voorkomen. Het is effectief in het doden van een groot aantal verschillende micro-organismen en wordt gebruikt voor de behandeling van talloze infecties en niet-infectieuze aandoeningen. Zilver speelde ook een belangrijke rol in de ontwikkeling van de radiologie en bij het verbeteren van wondgenezing.

Sinds het begin van de 18e eeuw nam de populariteit van zilver voor de behandeling van diverse ziekten en infecties in de Verenigde Staten toe. Artsen raadden het aan patiënten aan vanwege de vermeende antischimmel-, antiseptische en antibacteriële eigenschappen.

Zilver verdween uit de belangstelling toen in de jaren veertig moderne antibiotica en antischimmelmedicijnen op de markt kwamen.

Farmaceutische bedrijven begonnen deze nieuw ontwikkelde en zeer winstgevende synthetische alternatieven voor antischimmelmiddelen, antibiotica en antivirale middelen te promoten.

Zilver speelt echter nog steeds een belangrijke rol in de geneeskunde en heeft de laatste jaren een opleving doorgemaakt, omdat zorgverleners zich steeds meer zorgen maken over antibioticaresistente bacteriën. Medische toepassingen van zilver zijn onder andere wondverbanden, waarbij zilverhoudende verbanden worden gebruikt om bacteriën te doden die brandwonden en andere wonden kunnen infecteren, crèmes en als antibiotische coating op medische hulpmiddelen zoals beademingsbuizen, waar het de groei van bacteriën voorkomt die tot complicaties zoals longontsteking kunnen leiden.

Zoals eerder vermeld, worden bioactieve vormen van zilver, zoals zilvernitraat, zilversulfadiazine en colloïdaal zilver, gebruikt in medische toepassingen – voornamelijk vanwege hun antimicrobiële en wondhelende eigenschappen. Zilver een oligodynamisch effect, een biocide (of bacteriedodende) werking op metalen, met name zware metalen, die zelfs in lage concentraties voorkomt. In aanwezigheid van zuurstof kan metallisch zilver een bacteriedodende werking hebben door de vorming van bioactief zilveroxide op het oppervlak. Dit fenomeen zorgt ervoor dat zilveren lepels zichzelf ontsmetten. Vanwege de antimicrobiële eigenschappen wordt zilver gebruikt voor het coaten van medische hulpmiddelen, zoals endotracheale tubes, katheters en chirurgische instrumenten. 

Zilvernitraat en zilversulfadiazine worden veelvuldig gebruikt bij de plaatselijke chemoprofylactische behandeling van wonden, met name brandwonden en zweren, en sommige infecties. Het plaatselijk gebruiken van zilver in zalven voor brandwonden en het impregneren van katheters en andere medische apparatuur met zilver heeft bekende voordelen.

Zilver is een effectief antimicrobieel middel met een lage toxiciteit, wat vooral belangrijk is bij de behandeling van brandwonden waarbij voorbijgaande bacteriëmie veel voorkomt en snelle bestrijding essentieel is.  

Hoe zit het met colloïdaal zilver?

Wat zijn de voordelen van zilver voor honden?

Er zijn klinische onderzoeken die hebben aangetoond dat zilver concrete voordelen heeft voor honden.

Zilver heeft opmerkelijke resultaten laten zien bij de behandeling van verschillende aandoeningen bij honden. Enkele van de vermeende voordelen zijn:

• Wonden desinfecteren
• Behandeling van huidaandoeningen bij honden
• Genezing van conjunctivitis bij honden
• Oorontstekingen bij honden

Zilver voor honden als antimicrobieel ontsmettingsmiddel

Zilver kan plaatselijk op honden worden aangebracht om snijwonden, wonden en schaafwonden te desinfecteren. Door een snelle celregeneratie te stimuleren, kunnen honden sneller herstellen van wonden. Een mengsel van water en colloïdaal zilver kan bijvoorbeeld direct op de wond worden aangebracht om het genezingsproces te versnellen.

Als er een verband of pleister op de wond zit, kunt u er een beetje colloïdaal zilver op strooien voordat u de wond ermee inpakt.

Zilver voor honden met huidaandoeningen

Een andere topische toepassing van zilver is de behandeling van acne en het verlichten van jeukende huid bij honden, evenals het behandelen van hotspots en huiduitslag. Zilver wordt ook gebruikt om enkele veelvoorkomende huidaandoeningen bij honden te behandelen, zoals sarcoptische en demodicose schurft.

Sommige zalven en cosmetische producten voor de behandeling van huidaandoeningen bij honden bevatten ook zilver. Als uw hond medicijnen gebruikt, overleg dan altijd met de dierenarts voordat u hem iets nieuws geeft.

Colloïdaal zilver activeert de regeneratie van huidcellen, wat het genezingsproces versnelt. Dit holistische homeopathische middel laat geen korstje achter op de huid van uw hond, in tegenstelling tot sommige vrij verkrijgbare medicijnen.

Nu de belangstelling voor zilver weer toeneemt en er toenemende zorgen zijn over het overmatig gebruik van antibiotica, is het mogelijk dat we meer verzorgingsproducten voor huisdieren zien die de voordelen van zilver omarmen.

Zilver voor honden met conjunctivitis

Conjunctivitis, een oogontsteking die zowel mensen als honden kan treffen, wordt ook behandeld met colloïdaal zilver in de vorm van oogdruppels. Deze aandoening tast een dun laagje weefsel aan dat het wit van het oog bedekt en staat ook bekend als de infectie die bekend staat als roze oog.

Zilver voor honden met oorontstekingen

Honden krijgen vaker oorontstekingen dan mensen vanwege de vorm van hun gehoorgangen. Honden met hangoren zijn bijzonder kwetsbaar omdat hun oren de ideale omgeving kunnen creëren voor bacteriegroei. Colloidaal zilverdruppels worden gebruikt om dergelijke bacteriën te bestrijden en oorontstekingen te verhelpen.

Zijn er gevaren verbonden aan colloïdaal zilver voor honden?

Hoewel we de voordelen van zilver voor honden omarmen, moeten we ook de andere kant van de medaille bekijken – vooral met betrekking tot colloïdaal zilver. Is colloïdaal zilver voor honden volledig veilig?

Hoe veilig of gevaarlijk zilver voor honden is, hangt af van de gebruiksfrequentie en dosering. Colloïdaal zilver kan bij langdurig gebruik ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, omdat het zich ophoopt in het lichaam. Een van de meest voorkomende, maar minder schadelijke, tekenen van overmatige zilveropname bij honden is argyrie. Net als bij mensen ontwikkelt de huid een blauwgrijze verkleuring door overmatig zilver en de reactie van zilver onder de huid met uv-licht. Zodra de symptomen van argyrie zich voordoen, is de aandoening onomkeerbaar.

Een ander punt van zorg is dat colloïdaal zilver de werking van andere medicijnen kan belemmeren. Te veel colloïdaal zilver in het bloed kan de opname van andere medicijnen, zoals antibiotica en medicijnen die gebruikt worden voor de behandeling van hypothyreoïdie, beperken. Overleg met uw dierenarts voordat u colloïdaal zilver introduceert, vooral in orale vorm of in grote hoeveelheden.

Standpunt van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) over colloïdaal zilver

Hoewel sommige medische toepassingen van zilver legitiem zijn, gaat het bij geen enkel gebruik omoraal colloïdaal zilver.

In 1999 oordeelde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) dat producten met colloïdaal zilver niet langer gepromoot mochten worden voor de behandeling en/of preventie van welke ziekte dan ook. Producten met colloïdaal zilver die op de markt worden gebracht voor medische doeleinden of die worden gepromoot voor onbewezen toepassingen, worden nu volgens de wet als "misbranded" beschouwd zonder de juiste FDA-goedkeuring als nieuw geneesmiddel. Er zijn momenteel geen door de FDA goedgekeurde orale, vrij verkrijgbare of op recept verkrijgbare geneesmiddelen die zilver bevatten en oraal worden ingenomen.

Producten met colloïdaal zilver kunnen echter worden verkocht als homeopathische middelen en voedingssupplementen. Er zijn ook producten verkrijgbaar die plaatselijk kunnen worden aangebracht.

Goud voor honden

Hoewel zilver bekend staat om het vernietigen van ziekteverwekkers, beweren voorstanders van goud dat het verjongend werkt voor lichaam, geest en ziel. Zij geloven dat goud helpt bij drie belangrijke dingen:

• Een natuurlijke stemmingsverbeteraar
• Het lichaam verjongen
• Het beheersen van gewrichtsontstekingen

Goud heeft ook een oligodynamisch effect, een biocide (of bacteriedodende) werking op metalen, met name zware metalen, die zelfs in lage concentraties voorkomt.  

Bovendien zou goud de hersenfunctie verbeteren en de capaciteit van de pijnappelklier vergroten.

Goud in de oudheid

Goud is door de eeuwen heen gebruikt voor de behandeling van huidzweren, artritische ontstekingen en brandwonden. Goud werd ook gebruikt om impotentie te behandelen en de activiteit van zenuwuiteinden te verhogen. Goud zou een harmoniserend effect hebben op het lichaam, wat nuttig was voor het beëindigen van negatieve gevoelens zoals angst, melancholie, wanhoop en depressie. Goud zou alle ziekten genezen die bekend stonden als "hartkwalen".

Goud voor honden met artritis

Goud is al jaren een essentieel ingrediënt voor de behandeling van reumatoïde artritis bij mensen. Maar pas onlangs ontdekten wetenschappers hoe dit metaal daadwerkelijk werkt om artritispijn te verlichten.

In de zoektocht naar een nieuwe remedie voor auto-immuunziekten ontdekte een groep celbiologen een biochemisch mechanisme waarbij een kerneiwit bij auto-immuunziekten, MHC-klasse 11, werd onderdrukt door colloïdaal goud. Bacteriën en virussen overleven op dit eiwit, dat, wanneer het door goud wordt geïnactiveerd, leidt tot de dood van de ziekteverwekkers. Deze ontdekking suggereert dat het onderdrukken van dit belangrijke eiwit kan leiden tot veelbelovende behandelingen voor auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis en lupus.

Gezien deze bevindingen bestaat de mogelijkheid dat colloïdaal goud ook effectief zou kunnen zijn bij de behandeling van reumatoïde artritis bij honden.

Goud voor honden met gewrichtsproblemen

Goud kan worden gebruikt voor de behandeling van heupdysplasie bij honden. Begin jaren 70 stelde een dierenarts voor om goudkorrels te implanteren in acupressuurpunten bij honden. Het idee was dat de korrels acupunctuurstimulatie van de punten zouden stimuleren. Via een dubbelblind experiment verdeelde deze chirurg gezinshonden met heupdysplasie in twee groepen. De ene groep kreeg goudkorrelimplantaten, de andere groep fungeerde als controlegroep. De honden die goudkorrels kregen geïmplanteerd, herstelden sneller van heupdysplasie dan de honden in de controlegroep.

Goud voor honden met cognitieve problemen

Een onderzoek naar colloïdaal goud toonde aan dat orale inname van colloïdaal goud de hersenfunctie kan verbeteren. Deze studie toonde ook aan dat de cognitieve functies van de deelnemers weer normaal werden na stopzetting van de suppletie met colloïdaal goud. Mogelijk kan colloïdaal goud de cognitieve functie van zowel mensen als dieren verbeteren.

Colloïdaal goud voor de stemming van honden

Bij mensen helpt goud de mentale en emotionele toestand van patiënten met angst, depressie of verdriet te stabiliseren. Een supplement met colloïdaal goud kan ook honden helpen die last hebben van angst of over het algemeen lusteloos zijn.

Goud voor de verjonging van het lichaam van honden

In de oude alchemie werd goud ingenomen om het lichaam te zuiveren. Eind jaren negentig werden gouden implantaten gebruikt om ontstoken gewrichten te herstellen en zo pijn te verminderen en het genezingsproces te versnellen. Een onderzoek uit 2007 toonde aan dat het implanteren van gouden kralen bij honden met heupdysplasie de gewrichtspijn aanzienlijk verminderde. Goud wordt ook gebruikt om de klieren te ontspannen, wat helpt bij het reguleren van de lichaamstemperatuur. Dit helpt opvliegers en zweterige nachten bij zowel mensen als dieren te verminderen.

Andere voordelen van goud voor honden zijn:

• DNA-reparatie
• Ontspanning van het lichaam
• Het vergroten van de vitaliteit en levensduur van honden
• Het immuunsysteem van honden versterken
• Verhoogt het energieniveau en bevordert een gevoel van welzijn bij honden.

Goud is niet giftig, maar een allergie is altijd mogelijk. Als u twijfelt, is het verstandig om elk nieuw topisch product eerst te testen op een allergische reactie op contactdermatitis voordat u het op een groot oppervlak aanbrengt. Dit kunt u doen door het eerst op een heel klein stukje huid aan te brengen.

Tip voor pups: Vraag toestemming aan een dierenarts voordat u nieuwe producten of middelen toedient. Als u een negatieve reactie opmerkt, stop dan onmiddellijk en laat uw hond controleren.